Vorige week deed ik op mijn Instagram een #AMA. Een Ask Me Anything. Dat was best lachen en er kwamen redelijk wat vragen over de camper en hoe het is om in Nederland in zo’n kreng te wonen.

Eerlijk gezegd is het een beetje voorbarig om daar nu al conclusies over te trekken. Dat komt omdat ik nu pas precies een maand in dat ding zit.

Ik heb hem trouwens Chef genoemd. Dat is blijkbaar een ding; je camper een naam geven. Ook dat vond ik een beetje overdreven, maar geen vaste woon of verblijfplaats hebben vond ik anarchistisch genoeg voor nu.

Waarom dan Chef? Hij catert mij in mijn meeste levensbehoeftes. Daar zou hij overigens 2,5 groen bolletje voor krijgen op Tripadvisor én tweenhalve appelblauwezeegroene ster op Airbnb, want de koelkast doet het niet en de schijttank leegt zichzelf ook niet.
Ik noem iedereen overigens Chef. Dat is een beetje een stopwoordje van me geworden merk ik.

Het ding is namelijk dat dit echt wennen is. Wonen in een camper. In Nederland. En eerlijk gezegd is dat niet altijd even fijn. Niet kunnen douchen of een werkende koelkast hebben valt allemaal wel mee.
Het kutte is vooral dat je ontzettend veel vrijheid lijkt te hebben terwijl je dat eigenlijk nog niet hebt.

Rust

Daar doe ik nu dus nog niet echt aan. Het is nog best pittig om plekken te vinden waar je (gratis) mag staan. Elke keer op een nieuwe plek staan komt met nieuwe spanning omdat je de omgevingsgeluiden niet kent en je het idee hebt dat iedereen weet dat je erin zit op dat moment. Dan let je echt op alles wat je doet en probeer je zo min mogelijk op te vallen en lawaai te maken. Het spotlight effect.

Gelukkig ben ik daar inmiddels al wel een beetje overheen. Het is alleen wel vervelend als je weg wordt gestuurd door BOA’s. Dan moet je ineens uit je bed klimmen, ze te woord staan en met je slaapdronken hoofd een nieuwe plek vinden. Is gelukkig nog maar 1 keer gebeurd, maar irritant was het wel.

In de praktijk zullen mensen het niet echt doorhebben dat je erin slaapt denk ik. Zeker nu er overal campers op straat klaar staan om mee op vakantie te gaan.

Reinheid

Ik douche gewoon elke dag. En niet doorvertellen, maar je kleren wassen kan ook overal.

Regelmaat

Zoals jullie weten werk ik parttime bij de Universiteit van Leiden. Daarnaast freelance ik best wel veel. Ook ik moet diesel kunnen betalen en blikvoer kunnen kopen (i.e. oplossing voor kapotte koelkast).
Ik heb vrienden, familie en een vriendin. Die wonen allemaal in een huis met eigen levens, rituelen en gewoontes.

Aangezien ik nu de meest mobiele persoon ben, maar ook nog al mijn dagelijkse gewoontes en rituelen moet herontdekken, kost alles een hoop extra tijd en moeite. Zeker omdat Chef het tempo heeft van luiaard die eigenlijk half plakje spacecake had moeten pakken in plaats van een hele.

Ik ervaar nog niet echt vrijheid omdat ik bepaalde verplichtingen heb waar dagelijkse rituelen omheen hangen. Deze moeten nu allemaal opnieuw gevormd worden. Er zit dus nog weinig regelmaat in mijn dagen, Daar heb ik vooral moeite mee.

To be continued…

Dit had ik natuurlijk allemaal kunnen verwachten, maar daardoor ervaar ik nog niet echt rust en vrijheid. Sowieso wilde ik wat meer rust nemen omdat ik echt tering veel gewerkt heb de laatste tijd. Je kan begrijpen dat het hele wetsuitproject best wat tijd opslokt.

Daardoor ben ik ook onrustig. Ik heb de hele tijd het gevoel dat ik (creatief) bezig moet zijn en anders mijn tijd verdoe. Best wel een goeie les om mijn voet van het gaspedaal te halen. Relaxen is ook belangrijk.

Vol gas heeft namelijk toch geen zin als je maximaal 110 km p/u bergafwaarts kan en daardoor een draaikolk in je tank krijgt die groter is dan el ojete de Sasha Grey.