Laten we even eerlijk zijn. Reizen is gewoon het nieuwe fitness. Een hype. De grote overeenkomst tussen de twee is dat het beide gepaard gaat met een hele hoop bullshit. Bij fitness zijn dat natuurlijk de powerfoods en de hele hetze tegen suiker, terwijl het bij reizen dat het hele zweverige kijk-mij-eens-holistisch-in-mijn-olifantenbroek-zijn is.

Één van die spirituele dingen die steeds populairder lijken te worden zijn de Vipassana meditatiecursussen. Je weet wel die retraites waarbij je meestal tien dagen, elke dag, teringlang in stilte zit te mediteren. Ook ik heb het gedaan en dat lees je nog eens hier. Ter samenvatting: ik vond het vet kut, maar wel een coole ervaring. Niet omdat het oh zo spiritueel was, maar omdat je bek houden best relaxed is en je de tijd hebt om over jezelf na te denken.

Overal op internet lees je zweverige verhalen vol lof terwijl er geen enkele Nederlandse go-to gids is die je eerlijk verteld wat je kan verwachten. Daarom geef ik jou dat bij deze. Helemaal gratis. Fucking chill, toch?

Mocht je deze “spirituele” reis helemaal zelf willen ervaren dan raad ik je aan om alleen de eerste twee tips tot je te nemen, de overige zeven merk je dan vanzelf wel.

Check, check, dubbel check

1. Check je mail goed. Elke keer. Niet overal is de aanmelding voor Vipassana hetzelfde. Daarmee bedoel ik dat je soms vragen moet beantwoorden en bevestigingen terug moet sturen voor je aanmelding. Lees je mailtjes dus goed. Op internet en bij mijn eigen cursus waren er mensen die hun aanmelding niet officieel bevestigd hadden waardoor ze gewoon weg werden gestuurd. Voorkom dus die teleurstelling.
2. Weet waar je aan begint. Dat is dee beste tip die je volgens mij kan krijgen als je totaal niet spiritueel bent en niet alles voor zoete koek slikt. In het “contract” dat je moet tekenen staan de voorwaarden en regels van de cursus, daarnaast worden de regels bij het begin nog eens genoemd. Vergeet dit contract niet zelf uit te printen en samen met een pasfoto mee te nemen. Bij de les die je aan het einde van de tweede dag gaat krijgen licht S.N. Goenka (kom ik zo op terug) die regels en voorwaarden nog eens toe. Deze toelichting was naar mijn mening totaal niet dekkend, tegenstrijdig en hypocriet. Besef je wel dat je die regels geaccepteerd hebt en dat je dan ook de ballen moet tonen om de volle rit uit te zitten. Er is geen ruimte om te filosoferen over deze regels behalve dan met jezelf. Doe jezelf een lol, weet waar je aan begint en accepteer het vóórdat je begint.

1. Ze geven duidelijk aan dat Vipassana niet voor filosofisch vermaak is, maar wel om te leren hoe je met je eigen lijden om moet gaan en daarmee innerlijke rust krijgt. Blijf het mediteren proberen en geef niet op. Bij mij lukte het voor geen ene meter en na de tien dagen had ik eigenlijk het gevoel dat ik het mediteren voor Jan Lul had gedaan. Probeer dat positief te blijven zien. Iedereen heeft een andere ervaring. Als mediteren na die tien dagen nog steeds maar tien minuten lukt dan zijn dat in ieder geval tien goede minuten geweest en het begin van meer.
   Sommige mensen gaan na afloop vertellen dat hun derde oog geopend is. De ander zal claimen dat hij het aarde-element nu toch echt gemeesterd heeft en weer anderen hebben alleen maar zitten dagdromen. Zoals ik. Trek je niks van de anderen aan.
   
2. Je gaat als het goed is niet echt les krijgen van een monnik, maar vooral van geluidsopnames en video’s. De man op deze opnames is S.N. Goenka. Charismatische vent. Kent veel woorden, maar hij klinkt en zingt als een oude slecht overschakelende dieselmotor met acht versnellingen. Be prepared, je zal waarschijnlijk je lach zwaar in moeten gaan houden.
3. Je geduld wordt op de proef gesteld. Mediteren moet je namelijk leren. Dat houdt in dat je moet oefenen. Uren. Tijdens dit oefenen worden er woorden en zinnen continu herhaald. Aan het einde van je tien dagen zal dit waarschijnlijk voor altijd in je geheugen gegrift staan:
   

   “Work diligently. Diligently. Work patiently and persistently. Patiently and persistently. And you’re bound to be successful. Bound to be successful.” – S.N. Goenka

   Ik werd er gek, ongeduldig, boos en gefrustreerd van. Best ironisch.

4. Je gaat zodra je daar aankomt horrorverhalen horen. Deze horrorverhalen gaan over mensen die diep in de nacht gingen gillen of keihard gingen huilen. Mensen die doordraaien. Naar mijn ervaring allemaal klets, maar er zal ongetwijfeld wel eens een instabieler persoon bij hebben gezeten. Bij de intake vragen ze trouwens ook of je een achtergrond hebt van mentale aandoeningen en dat soort ongein. Vipassana is nadrukkelijk geen manier om van je depressie of schizofrenie af te komen, maar om in het “reine” met jezelf te komen. Laat jezelf dus niet gek maken, het valt allemaal wel mee.
5. Je gaat echt figuren tegenkomen. Van kale graatmagere blanke mensen gewikkeld in felgekleurde gewaden, die net als Buddha buiten onder een boom mediteren, tot seksistische zakenmannen die lekker tien dagen willen “detoxen”.
6. Je gaat patronen opmerken en een ritme ontwikkelen. Na een paar dagen leer je alle liederen een beetje kennen. Dat is super chill. Je weet dan namelijk precies wanneer Goenka eindelijk klaar is met zagen en daarmee de pauze begint. Je gaat ook merken dat het gezang steeds langer wordt.
   Het “vegetarische” eten is trouwens prima weg te harken en ook aan de vroege ochtenden ga je wennen.
7. Verwacht niks. Ofja, je kan wel dingen verwachten maar zo werkt het gewoon niet. Waarschijnlijk zullen er allerlei gedachtes en gevoelens de kop opsteken waar jij bij voorbaat geen rekening mee hebt gehouden. Neem het lekker zoals het komt.

Het allerleukste is eigenlijk zodra je weer mag praten. Ik merkte dat ik het er heel erg warm van kreeg en liever de stilte weer opzocht. Daarnaast ga je tijdens de eerste paar minuten van het praten merken dat je hoofd een soort van zoemt. Niks zweverigs overigens, het gaat snel weer weg. Je hoofd went namelijk super snel aan de trillingen van je stembanden. Geniet er maar van, het is een bizar gevoel!

Zelfs als je er niks “spiritueels” uit gaat halen is Vipassana best een toffe ervaring. Het is uitdagend, leerzaam en kan voor sommigen best soelaas bieden. Probeer het eens uit zou ik zeggen.

Vergeet je trouwens niet te doneren op het einde? Het is niet verplicht, maar er wordt wel lekker op gehamerd.