Als er nu iets ‘booming’ is dan is het wel surfen Sri Lanka. De burgeroorlog en tsunami lijken lang verleden tijd terwijl het eigenlijk nog heel recent is.
Omdat het nu zo hip is om te surfen in Sri Lanka is er veel veranderd in korte tijd. Zo staat er bijvoorbeeld in the Stormrider guide veel verouderde info en op internet wordt het niet echt duidelijk hoe het met de huidige Sri Lankaanse surfscene staat.
Ik ga je proberen meer wegwijs maken in/rond de zuidwestkust van Sri Lanka aan de hand van een aantal tips. Waarom alleen de zuidwestkust? Ik ben simpelweg niet aan de oostkant geweest. Meestal begint het daar pas goed te lopen vanaf eind maart en toen zat ik al in Japan. Verder naar het oosten (na Mirissa) zijn heel veel mooie spots te vinden die nog redelijk onontdekt zijn en dat wil ik voor iedereen zo houden. Scootertje huren en touren dus!
Vervoer en verkeer
In het begin lijkt het verkeer in Sri Lanka heel gevaarlijk en intimiderend. Mensen zijn vooral fan van toeteren, niet kijken en je heel dichtbij inhalen. Toch valt het best wel mee als je zelf actief deelneemt met bijvoorbeeld een scooter.
Zoals overal kan reizen met een surfboard nogal een gedoe zijn. Vanaf Colombo (hoofdstad) kan je een taxi naar het zuiden nemen voor zo’n 7000-8000LKR, dat komt neer op ongeveer €45-50. Een bus of trein nemen kan ook, maar je plank meezeulen is dan wel een hele hoop gedoe. Vaak is er niet eens ruimte voor.
Als je dan eindelijk aan de kust bent moet je natuurlijk ook van A naar B komen. Fietsen, scooters of tuktuk’s zijn je beste optie. Met een boardje raad ik je echter een scooter of tuktuk aan. Een mooie prijs voor een tuktuk is meestal zo’n 60-70LKR per kilometer. Het kan nogal moeilijk zijn om die prijs te krijgen, maar dat leg ik straks wel uit. Spanbanden of roofracks zijn in het zuidwesten overigens niet nodig. De meeste tuktuks hebben ze zelf. Scheelt weer meezeulen!
Tuktukchauffeurs lijken soms een beetje van een andere planeet. Ze reageren soms een beetje arrogant en onbeschoft en sta er niet raar van te kijken als ze drank in hun tuktuk hebben liggen. Als je gewoon vriendelijk blijft en eerst vraagt hoe het met ze gaat dan zijn ze meestal wel wat aardiger. Hoe je een goede prijs regelt lees je een stuk naar beneden.
Een scooter kan je huren voor 650-800LKR per dag. In veel boekjes zal je lezen dat je surfboard in een boardrack op de scooter meenemen verboden is, maar dat wordt in het zuidwesten tegenwoordig gewoon gedoogd. De boardracks hebben overigens niet van die elastische kabeltjes om je board op zijn plek te houden zoals je bijvoorbeeld wel ziet in Indo. Meenemen van thuis of je board vasthouden dus. Als je gaat tanken spreek dan vooraf een vast bedrag af (bijvoorbeeld 300LKR), scheelt veel gedoe met betalen. Mijn voorkeur gaat overigens naar de scooter. Je bent vrijer, sneller en meer flexibeler. Daarnaast is het naar verhouding goedkoper zeker als je veel van hot naar her rijdt.
Zonder surfboard is een bus pakken het goedkoopste. Waar je soms 1200LKR voor een tuktuk zou betalen, betaal je voor dezelfde rit met de lokale bus maar 40LKR. Die prijs komt wel met een addertje.
Waarom weet ik niet, maar buschauffeurs over de hele wereld lijken een wedstrijd te houden met wie het meest kut kan rijden. Sri Lankaanse buschauffeurs spannen daarin de kroon. Ze toeteren asociaal hard en duwen hun bus overal voor en tussen. Hun grootste hobby is inhalen op stukken waar het niet kan. Ze gaan niet eerder rijden dan dat hun bus stampes vol zit en beginnen bij de halte al met rijden voordat je echt bent ingestapt.
Mijn ervaring is dat buschauffeurs je vaker laten staan als je met een backpack reist, simpelweg omdat je meer ruimte in beslag neemt. Als je een iets luxere bus neemt dan moet je soms betalen voor een extra persoon, maar dat is ook wel logisch.
Bij grote haltes komen er verkopers in de bus die je van alles proberen aan te smeren. Glitterplaatjes van hare Krishna, pinda’s of gefrituurde shit.
De bussen zijn heet, luidruchtig en ze zien er vet kitscherig uit. Sta er niet raar van te kijken als gedeelte bij de chauffeur bekleed is met plusch, leer of velvet. Harde muziek, drukke printjes en Hindoestaanse beeldjes met felle ledlampjes sieren de bus ook.
Zoals je al merkt heb ik een schijthekel aan bussen, overal op de wereld, maar met name in Sri Lanka.
Surfgear kopen/huren
Alles in Sri Lanka is relatief goedkoop. Het enige wat niet goedkoop is zijn surfspullen. De prijzen zijn vergelijkbaar met thuis of nog duurder. Ik raad je dus aan om extra leashes en setjes vinnen van thuis mee te nemen. Een blok wax kost thuis zo’n €2,-; In Sri lanka betaal je omgerekend ongeveer €5,-.
Rifschoentjes koop je voor zo’n 8000LKR, omgerekend €49,50. Thuis koop je ze al voor €30,-. Je hebt ze overigens niet overal nodig, maar er zijn wel veel spots met ondiep rif. Zeker met in en uit peddelen kan het op sommige plekken fijn zijn om ze te dragen. Wat je ook kan doen is een half uurtje kijken wat de beste en meest veilige plekken zijn om uit te peddelen. Scheelt je een hoop geld.
Surfboards zijn ook prijzig. Natuurlijk zal je vast ergens een dealtje kunnen sluiten, maar veel tweedehands boardjes in goeie staat ga je niet vinden. Sommige surfshops/schooltjes verkopen wel boards, maar deze zijn dan ook echt mega vercrackt.
In Indonesië, met name Bali, heb je tweedehands Surfboard Facebookpagina’s, in Sri Lanka heb je er ook één met tien leden. Daar ga je dus vrij weinig aan hebben.
Een surfboard huren is daarom een goed idee. Sommigen hanteren een uurtarief en anderen rekenen voor een hele dag. Onderhandelen is het sleutelwoord. Het is gangbaar dat uurtarieven vrij vast liggen. Je betaalt hier ongeveer 250LKR per uur, dat is ongeveer €1,55. Hierbij moet ik wel zeggen dat dit direct aan het strand is en de kwaliteit en assortiment aan boardjes vaak wat mager is. Je vindt vooral veel softtops en NSP’s. Kleiner dan 7’10 ga je ze vaak overigens niet vinden.
Als je meer keuze wil dan moet je toch echt naar een iets serieuzere shop. Een van de grootste en beste is Baba’s in Midigama. Baba’s heeft behalve een surfshop ook een bar en een hostel.
Bij Baba huur je een shortboard voor 1000LKR en een longboard voor 1200LKR per dag. Relatief prijzig dus. Als je echter een deal sluit voor een hele week, mag je gratis van board wisselen wanneer je wil. Als je goed onderhandelt dan kun je een longboard fixen voor 800LKR per dag, lager dan dat gaat hij echt niet. Dit komt neer op zo’n €5,- per dag.
Check de vinnen en leash goed. Zit alles vast? Geen dings, scheuren, snaps of whatever? Mocht je iets zien, zeg het tegen hem of zijn personeel. Meestal zeggen ze: “Ja, weten we. Geen probleem, als het wel een probleem wordt dan hoef je er niet voor op te draaien.”.
Op woensdagavonden zijn er feestjes bij Baba in de bar. Bereid je voor op dronken Australiërs, backpackers, wanderlustchicks en een shitload aan (wannabe) surfers.
Onderhandelen
Oké, jij ouwe wandelende portemonnee, onthoud dat het allerbelangrijkste in Sri Lanka onderhandelen is. Gedurende mijn tijd in Sri Lanka heb ik veel mensen ontmoet die onderhandelen eng, moeilijk of vervelend vonden. Ik zal je daarom een paar tips geven om het proces te versoepelen.
- Onderhandelen moet je echt zien als een spelletje. Hoewel het wel om zijn ”brood” gaat, blijft onderhandelen een spelletje. Ze vragen standaard teveel, excessief veel naar Sri Lankaanse standaarden. Natuurlijk hebben wij het in Nederlandse termen nog steeds over weinig geld, maar als een ritje dat eigenlijk minder dan een euro kost hoeft geen €2,50 te kosten. Uit principe niet en vooral omdat aan het einde van je reis/vakantie al die kleine bedragen bij elkaar toch echt fors op kunnen lopen.
- Wees niet bang om te weinig te bieden. Heel veel mensen zijn bang dat ze iemand beledigen door te weinig te bieden. Het mooie van onderhandelen is dat je dan een basisprijs hebt gezet waarna je verder kan onderhandelen. Soms kunnen mensen beledigd reageren, geloof me, dit doen ze expres. Ze weten dat veel buitenlandse mensen onderhandelen moeilijk vinden. Het beste hier tegen is glimlachen en vragen wat ze dan willen hebben.
- Hou het geld wat je wil betalen in je hand voordat je onderhandelt. Als jij 500LKR voor iets wil betalen en de persoon waarmee je onderhandelt wil 800LKR, dan kan je zeggen en laten zien dat 500LKR alles is wat je nu hebt en wat je nu uit kan geven. Dit heeft mij echt bizar vaak geholpen met tuktuk’s.
- Werk naar een bedrag toe en beargumenteer. Stel: Je moet snel een boodschap doen en de supermarkt is twee kilometer verderop. Je wil ongeveer 150LKR betalen voor een tuktuk. Zorg dan dus eerst dat je die 150LKR al vasthebt. Meestal vragen ze waar je naartoe wil en dan zeggen ze hoeveel het is. Als de chauffeur dan 300LKR vraagt, dan kan je beginnen op 100LKR. Dit is eigenlijk net iets te weinig (remember 60-70LKR per kilometer). Nu kan de chauffeur beledigd of een beetje boos lijken, sommigen rijden zelfs weg. Meestal zullen ze echter zeggen: 200 final price. Meestal helpt het dan om iets te zeggen als: “Short ride, easy money!” Daarna laat je ze het geld zien en vraag je lachend: “Hondai?!” (Dat betekent: goed?!). Mijn ervaring is dat de meeste tuktukchauffeurs dan zo’n raar vaag ja-nee-knikkend gebaar maken. Dit betekent dat het goed is en je in kan stappen. Zeg vervolgens: “Istuti!”, betekent dankjewel. Wel zo netjes. Daarnaast kan je ook meer korting krijgen als je meer dingen koopt of misschien een aantal ritjes afspreekt met een chauffeur. Wees creatief.
Go explore
Voila, drie uitgebreide tips. Doe er je voordeel mee zou ik zeggen. Surfen in Sri Lanka is muy fun zolang je op de juiste tijden weet waar je moet zijn.
Zoals ik al aangaf is Sri Lanka booming nu. Verwacht dus geen lege line-ups. Spots als Weligama en Lazy Left zullen zelfs bizar druk zijn. Hoe verder je naar het oosten trekt, des te groter de kans dat je iets leuks gaat vinden!
Ohja, het eten vond ik best wel goor. Probeer wel een keer Kottu, dat is fucking cheap en best wel lekker. In Sri Lankaanse tentjes hoor je regelmatig een hard ritmisch gehak van een mes. Dan zijn ze dus Kottu aan het maken.
Wil je meer weten? DM me op Instagram of vraag het op Facebook!